Hanoi experiences

Terug in Hanoi bezocht ik het Hoa Lo Prison Museum dat indertijd gebruikt werd door de Fransen om Vietnamese rebellen in op te sluiten en erna door de Vietcong voor Amerikaanse krijgsgevangenen. De nadruk van het museum ligt op hoe goed de Amerikanen behandeld werden - de gevangenis kreeg zelfs de bijnaam 'Hanoi Hilton'. Rondlopend door de stad zag ik Jesper (DK) terug en we zijn samen gaan eten bij KOTO, een initiatief dat kansarmen de kans geeft om in het restaurant te werken. 's Avonds ben ik nog gaan kijken naar het waterpoppenspel, hetgeen vroeger in de rijstvelden als entertainment dienst deed. De volgende dag werd ik op straat aangesproken door Vinh die me meenam op zijn brommer naar een wrak van een B-52 bommenwerper, het ethnologisch museum en naar het dorpje Le Mat voor een uitstekend diner: slang. Ook heb ik het slangenhart samen met het bloed in de rijstwijn opgedronken, vooral om zijn medische redenen welteverstaan.

Verder valt nog te melden dat 65% van de Vietnamezen onder de 30 jaar zijn, het écht makkelijk is om met de lokale bevolking te praten en ik sinds ik in het spitsuur achterop bij Vinh ondertussen begrepen heb waarom zoveel mensen een mondmasker dragen...

Back in Hanoi I went to Hoa Lo Prison Museum that was used by the French to lock away Vietnamese rebels and afterwards by the Vietcong for American prisoners of war. The emphasis of the museum is put on how well treated the Americans were - the prison was even nicknamed 'Hanoi Hilton'. Walking around through the city met up with Jesper (DK) again and we went to have dinner at KOTO, an initiative that provides poor people with a chance to work in the restaurant. At night I went to see the water puppetry, which used to function as entertainment in the rice paddies. The next day a local Vietnamese named Vinh spoke to me and he took me on his motorbike to see the wreckage of a B-52 bomber, the ethnological museum and the village Le Mat for an outstanding dinner: snake. I also needed to drink the snake's heart together with it's blood and some rice wine, especially for its medical purposes.

Interesting facts are that 65% of the Vietnamese are under 30 years old, it is really easy to talk to the locals and since I took a ride on Vinh's motorbike I understood why so many people wear a mouth mask...

Sapa

Met de nachttrein vertrok ik naar Lao Cai, een bergdorpje bij de Chinese grens. Ik deelde de coupé met een geschifte Oostenrijker (die mijn darmproblemen omschreef als 'Montezuma') en 2 Australiërs. Van Lao Cai naar Sapa en na het ontbijt begon de trekking. We kregen als gids Lee mee, een Hmongmeisje van 17, die ons door de dikke mist en over glibberige modderpaadjes naar haar dorp leidde. Daar bleven we slapen bij een familie die hierop duidelijk voorzien was en na het avondeten en de nodige shots rijstwijn ging de karaoke-machine aan. We zijn Paul & Michal (NZ), Shaunti (USA), Vera & Dajana (D) en ik, en Matt (USA) die ons enkel voor de nacht vervoegde. Tijdens de wandelingen werden we steeds gevolgd door Hmong-vrouwen die constant proberen te verkopen maar extreem vriendelijk zijn. Ze zorgen ook voor houvast wanneer de regen het pad weer eens wegspoelde...

By night train I left for Lao Cai, a mountain town close to the Chinese border. I shared my coach with a crazy Austrian (who called my intestinal problems 'Montezuma') and 2 Australians. From Lao Cai to Sapa and after breakfast the trekking started. Lee, a 17-year-old Hmong girl, was our guide and lead us through the thick fog and over slippery mud paths towards her village. There we spent the night at a family's house that was clearly made for it and after dinner and the necessary rice wine shots the karaoke machine started. We are Paul & Michal (NZ), Shaunti (USA), Vera & Dajana (D) and me, and Matt (USA) who joined us just for the night. During the walks we were constantly followed by Hmong women who try to sell constantly but are extremely kind. They also help out when the rain again washed away the path...

Halong Bay

Vanuit Hanoi vertrok ik met een minibusje richting Halong City voor een tweedaagse boottocht in de Halong baai. Met een jonk voeren we door de baai getekend door de karstrotsen in alle mogelijke formaties rondom. In de late namiddag bezochten we de Amazing Cave en konden we nog een uurtje gaan kayak varen in de omgeving. Mijn kayakgenoot, een Iraanse professor Arabisch en geschiendenis, had er duidelijk minder vertrouwen in dan ik... Na het zwemmen rond de boot eindigden we de dag met een schitterende seafood BBQ.

From Hanoi I left for Halong City in a minivan to complete a two day boat trip in Halong Bay. Aboard a junk we sailed through the bay known for its karst rocks in all possible forms. In the afternoon we visited Amazing Cave and we had an hour for kayaking in the surroundings. The Iranian professor in Arabic language and history with whom I shared a kayak obviously was less confident then I was... After swimming around the boat we ended the day with a superb sea food BBQ.

Hanoi mon amour

De eerste nacht in Bangkok was al memorabel: op stap met David (F), Kieu (S) en Christian (S) en dan recht het vliegtuig op. Wel zonde van de hotelkamer... :-) Hanoi is een schitterende stad: nergens rust, het verkeer is dramatisch. De straat oversteken is telkens weer een huzarenstukje. Van de Vietnamezen heb ik geleerd hoe je dit best doet: voetje voor voetje laveren tussen de fietsen, brommers, auto's en bussen. Het geld is ook de max: ik loop hier constant met miljoenen over straat. Eén miljoen Dong is ongeveer 40 EUR. Het communisme is nog alomtegenwoordig. Overal is propaganda te zien en alles ademt respect voor 'uncle Ho'.

Mijn oorspronkelijk plan was om eens in Azië slechts beperkt te vliegen maar het ziet ernaar uit dat het trein- en busverkeer van Hanoi naar Centraal-Vietnam afgesneden is omwille van de overstromingen. Dus de enige optie blijft vliegen - sorry daarvoor, collega's...

My first night in Bangkok was already a memorable one: going into the city with David (F), Kieu (S) and Christian (S) and then straight to the airport. A bit of a shame that I already booked a hotel room... :-) Hanoi is an amazing city: nowhere peace, traffic is a disaster. Crossing the street is risking your life over and again. The Vietnamese learnt me how to do it: step by step crisscrossing between bikes, mopeds, cars and buses. I also love the money: I'm walking the streets as a millionaire. One million Dong is about 40 EUR. Communism is still omnipresent. Propaganda is everywhere and everything breaths respect for 'uncle Ho'.

My original plan was, once in Asia, to limit flying but transport by bus and train between Hanoi and central Vietnam is cut because of floods. So the only remaining option is flying - my apologies to my colleagues...

Voorbereidingen - preparations

Nog 1 week te gaan en het begint stilaan vorm te krijgen: appartement opgezegd, spullen gestockeerd, abonnementen op internet, gsm, elektriciteit en gas afgesloten, RVA-dossier ingediend, visum ontvangen, inentingen in orde, tickets gekocht en reisverzekering genomen.

Nu nog enkele dagen werken, documenten inscannen, langs de apotheek gaan voor anti-malaria medicatie en inpakken natuurlijk ook nog...

Still 1 week to go before I'm off and things begin to take shape: appartment cancelled, my stuff stashed away, internet, cell phone, electricity and gas closed down, state support file posted, visa received, vaccinations ok, tickets bought and travel insurance taken out.

Now still a few days at work, scanning my travel documents, dropping by the pharmacy for anti malaria medication and packing my backpack of course...