In het oude centrum van Hoi An bezochten Aurélie, Elodie en ik een zijdefabriek annex spinnerij, weverij en kledingwinkel en leerden er alles over het proces om zijde te maken. Verder bezochten we nog de Assembly Hall of the Fujian Chinese Congregation, de Quan Cong tempel, de markt, het Tan Ky huis, de overdekte Japanse brug en het ambachtenmuseum. De charme van Hoi An schuilt echter niet in al deze gebouwen maar in de kleine straatjes rondom het water die een betoverend geheel vormen, vooral ook 's avonds wanneer alles met lampionnen verlicht wordt. De volgende dag zijn we gaan rondwandelen op de eilandjes An Hoi en Cam Nam en bezochten we het Tran Duong huis, een huis in Frans koloniale stijl, uitgebaat door een 68-jarige wiskundeleraar die vlot engels en frans sprak en al de zesde generatie bewoner van dit huis is, en het folkloremuseum. Daarna wilden de dames kleren laten maken waarbij ze op mij vertrouwden om beslissingen te nemen... De volgende dag gingen we op uitstap naar My Son, een tempelcomplex uit het Cham-tijdperk dat dateert van voor de bouw van Angkor Wat. De tempels eren de Hindoecultus en er zijn afbeeldingen van vooral Shiva en ook Brahma terug te vinden.
Tenslotte nog iets over de schitterende keuken van Hoi An: de lokale specialiteiten hier zijn cao lau (noedels met varkensvlees, sla, sojabonen en croutons) en white rose (rijstpapieren dim sums met garnaalvulling). Voor wie hierheen komt, zeker te proberen in onze stamkroeg Café 43.
In the old centre of Hoi An Aurélie, Elodie and I visited a silk factory with spinning and weaving facilities and a clothes shop and learnt everything about the silk making process. After that we went to the Assembly Hall of the Fujian Chinese Congregation, the Quan Cong temple, the market, the Tan Ky house, the Japanese covered bridge and the artisanal museum. The charm of Hoi An however lies not in these buildings but in the narrow streets around the water that are magical, especially at night when all is lit by pawns. The next day we went for a walk on the islands An Hoi and Cam Nam and visited Tran Duong house, a house in French colonial style, ran by a 68-year-old math teacher who is fluent in English and French and already is the sixth generation owner of this house, and the folklore museum. After that the ladies wanted to go the the tailor to have new clothes made and they relied on me for decision taking... The next day we explored My Son, a temple complex from the Cham era that predates Angkor Wat. The temples honour the Hindu cultus and images of mostly Shiva but also Brahma are everywhere.
To conclude a few words on the delicious cuisine of Hoi An: the local specialities here are cao lau (noodles with pork, lettuce, soya beans and croutons) and white rose (rice paper dumplings with shrimp filling). For whoever is travelling here, highly recommended at our favourite bar Café 43.
“All journeys have secret destinations of which the traveler is unaware.” – Martin Buber
BeantwoordenVerwijderenEn Boris? Wat heb je die Franse dames aangepraat?
Ik zie dat je ook al weer een stamcafè hebt gevonden. Is dat een van die 'secret destinations' waarover Martin Buber het in bovenstaand citaat heeft? Of is dat het natuurlijke resultaat van je onbedwingbare hunker naar 'gezelligheid'?
Omkomen van de dorst zit er alvast niet in.
Groeten
Jan
Hey, grappig dat we elk in een ander werelddeel aant rondreizen zijn :-D.
BeantwoordenVerwijderenNog heel veel pelzier ginder...
Groetjes
Wendy
Boris,
BeantwoordenVerwijderenvoor alle duidelijkheid,
je stamcafé blijft DEN BOOGALOO!