Tijdens het ontbijt werden we aangesproken door Mr. Happy, een tuk tuk chauffeur met een bordje 'no hassle - right prices'. Hij stelde voor ons naar een van de drijvende vissersdorpjes te brengen. Hij bevestigde hetgeen Lonely Planet zei over Chong Kneas en bracht ons naar Kompong Phhluk. Daar stapten we over in een longtail boot die ons door de mangroves naar het vissersdorpje bracht. Dit bleek geen drijvend dorp te zijn maar één opgebouwd uit paalwoningen. Zoiets had ik nog nooit gezien... De economie van het dorp draait voor 80% op visserij, 10% overheid en 10% toerisme. We stapten over op een kleine boot om door het verdronken woud te varen en daarna terug in de grote boot om naar het Tonle Sap meer te gaan. Op de terugweg stapten we even uit de boot voor een korte wandeling in de ene niet-verzonken straat die het dorp telt. Ondertussen blijf ik elke dag ongeveer 30 keer 'nee' antwoorden op de vraag 'tuk tuk, sir?'. Zelfde verhaal 's avonds betreffende de vraag 'marijuana, cocaine, opium?'.
During breakfast we were spoken to by Mr. Happy, a tuk tuk driver with a sign saying 'no hassle - right prices'. He suggested to take us to one of the floating villages. He also confirmed what Lonely Planet said about Chong Kneas and took us to Kompong Phhluk. There we got onto a longtail boat that sailed through the mangroves to the fishing village. This didn't appear to be a floating village but one that consisted of stilt houses. I've never seen anything like this... The village gets its revenue from fishing (80%), the authorities (10%) and tourism (10%). We stepped into a smaller boat to sail through the drowned forest and got back into the bigger boat to head for Tonle Sap lake. On the way back we got out of the boat for a brief walk in the one street of the village that isn't submerged. Meanwhile every day I keep answering 'no' for about 30 times a day to the question 'tuk tuk, sir?' Same story at night concerning the question 'marijuana, cocaine, opium?'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten