Gedurende ons verblijf in Jogjakarta besteedden we ook een paar dagen aan naar Wonosobo gaan om Dieng plateau te bezoeken. Daar zagen we tempels die niet bijzonder groot zijn, maar blijkbaar wel ongeveer de oudste Hindoetempels in Java. Daarna wandelden we door naar de vulkanische Kawah Sikidang krater met zwaveldampen en geothermie. Vandaar naar Telaga Warna, een meer met verschillende kleuren water maar dit was echter niet echt zichtbaar omwille van de hevige regenval. Omwille van de prachtige omgeving een erg geslaagde dag met maar 6 'hello misters'… Tussendoor wil ik even vermelden dat Indonesië op zich een erg goedkoop land is maar dat er veel kleine onkosten zijn die het dagelijkse leven aanzienlijk duurder maken. Zo moet je bijvoorbeeld telkens je je brommer parkeert een parkeerwachter betalen (echt overal, zelfs al is het alleen maar om geld af te halen). Ook moet je soms op één toeristische site opnieuw inkom betalen om een bepaald deel te zien. Een andere gewoonte die we hebben ondervonden op de bussen terug naar Jogja zijn de muzikanten die op de bus stappen, één liedje spelen, rondgaan met een zakje om in te doneren en dan de bus terug verlaten. Ik heb ze niet geteld maar ik denk dat we er 6 à 8 zien passeren hebben tijdens één busreis. Hopelijk begrijpen ze dan ook dat de laatsten op niet echt veel vrijgevigheid meer konden rekenen.
During our stay in Jogjakarta we also spent a few days going to Wonosobo to visit Dieng plateau. There we saw temples which aren't very spectacular in size but which apparently are about the oldest Hindu temples in Java. We walked on to the volcanic Kawah Sikidang crater with sulphur fumes and geothermal energy. From there on to Telaga Warna, a lake with different colours of water but not really visible because of the heavy rain. Because of the superb scenery a very nice day with only 6 'hello mister's'… In the meantime I would like to mention that Indonesia is a fairly cheap country, however there are a lot of small costs that make daily life a lot more expensive. For example, every time you park your motorbike you need to pay a parking guard (really everywhere, even when you only want to withdraw money). Sometimes you have to pay an extra entrance fee at a point of interest to see a separate part. Another habit we experienced on the buses to Jogja are the musicians who enter the buses, play one song, go through the bus with a bag to collect money and then leave the bus again. I didn't really count them but I think we've seen 6 to 8 of them on one bus journey. Hopefully they'll understand that the last ones in line cannot count on much generosity anymore.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten