Ik besloot af te wijken van mijn globale planning en Meri te gaan bezoeken in haar thuisbasis Jakarta. Een gelukkig toeval zo bleek want tezelfdertijd vond er een aardbeving met een kracht van 7,0 plaats in Myanmar, de plaats waar ik normaal gezien naartoe zou gaan. In Jakarta haalde Meri me op van de luchthaven en de volgende dagen verkenden we de stad met haar brommer, al zigzaggend door het crazy verkeer (volgens mij bestaan er daar geen verkeersregels). Ook toonde ze me, al dan niet vergezeld van haar vrienden Hadi en Nuniek de restaurantjes waar de locals eten. We bezochten Taman Mini Indonesia Indah, een verzameling van huizen, traditionele klederdracht en voorwerpen uit de verschillende provincies. Ook brachten we een bezoek aan de zoo waar de dieren in ruime kooien zitten en ik mijn eerste witte tijger ooit zag en aangevallen werd door een cassowary. Ik bezocht ook Monas (Monumen Nasional), een museum over de onafhankelijkheid van Indonesië, getoond via diorama's. Tijdens een soort van filmfestival zagen we de Indonesische super hero film 'Gundala Putra Petir', volledig in bahasa indonesia en zonder ondertitels dus meteen een goede onderdompeling in de taal. Gelukkig was het verhaal even dun als de special effecten (de film dateert van 1981). In Jakarta werd ik op den duur wel een beetje gek van het 'hello, mister', 'where you going?' en de vraag of ik met mensen op de foto wil gaan en het slaapgebrek veroorzaakt door bed bugs, lawaaierige buren en de oproep tot het gebed, en dus was ik blij de stad te kunnen verlaten in de hoop terug wat rust te vinden.
I decided to divert from my global planning and visit Meri in her hometown Jakarta. This appeared to be a lucky shot because at the same time an earthquake with a force of 7.0 took place in Myanmar, the place where I normally would go to. In Jakarta Meri picked me up from the airport and the next few days we explored the city on her motorbike, zigzagging through traffic (I don't think they have any traffic rules). She also showed me, sometimes accompanied by her friends Hadi and Nuniek, the restaurants where the local people eat. We visited Taman Mini Indonesia Indah, a collection of houses, traditional clothing and objects from the different provinces. We also visited the zoo where the animals live in spacious cages and where I saw my first white tiger ever and got attacked by a cassowary. I visited Monas (Monumen Nasional) too, a museum on the independence of Indonesia shown through dioramas. During some kind of film festival we saw the Indonesian super hero movie 'Gundala Putra Petir', completely in bahasa indonesia and without any subtitles so a great introduction to the language. Fortunately, the story was as thin as the special effects (the film was released in 1981). In Jakarta I got a bit crazy after a while from 'hello, mister', 'where you going?' and the question of taking a picture with some people and the lack of sleep caused by bed bugs, noisy neighbors and the call for prayer, so I was happy to leave the city hoping to find some peace again.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten