Een minibusje bracht me naar Phonsavan, een stadje in de bergen waar niet veel te beleven valt. Het is dan ook niet voor Phonsavan zelf dat de toeristen deze plaats bezoeken maar voor de Plain of Jars, behorende tot het werelderfgoed van Unesco. Toen ik wat op goed geluk aan het rondlopen was in het stadje, stuitte ik op het kantoor van de MAG, de Mines Advisory Group. Deze organisatie zorgt voor het ontmijnen van UXO (unexploded ordnance) en bestaat voornamelijk uit vrouwenteams. Om mijn gestolen bahts te compenseren, heb ik daar dan maar een donatie gedaan. Bij verdere exploratie van het stadje zie je overal oude bommen die gebruikt worden als omheining, bloempot of sierstuk. Vermits het huren van een brommer duurder was dan een tour met toegang en lunch inbegrepen, koos ik voor de laatste optie. We bezochten eerst site 1 van de Plain of Jars. Deze is de grootste en telt de meeste kruiken waarvan één nog met scheel. Hoe oud de kruiken zijn of hoe ze daar beland zijn, weet niemand - een beetje zoals Stonehenge. Daarna naar een dorpje waar ze lao lao stoken, met verplichte degustatie. Met tussenin een stop bij een oude Russische tank en een dorpje waar ze bezems maken, volgden site 2 en 3. Site 2 was redelijk klein en site 3 was vooral erg mooi omwille van zijn ligging tussen de rijstvelden omgeven door de bergen.
A minivan took me to Phonsavan, a mountain town where there's not much to do. It is not for Phonsavan itself that tourists come here but for the Plain of Jars, a part of the world heritage of Unesco. When I was randomly walking around in town, I found the office of MAG, the Mines Advisory Group. This organization clears the area of UXO (unexploded ordnance) and consists mainly of women teams. To compensate my stolen bahts, I donated some money to them. When you further explore the town you see all kinds of bombs being used as a fence, flower pot or art object. Because hiring a motorbike was more expensive than a tour with entrance fees and lunch included, I chose for the latter option. We first visited site 1 of the Plain of Jars. This one is the biggest and counts the most jars, of which one with the lid still on. How old the jars are or how they ended up there, nobody knows - a bit like Stonehenge. After that we went to a village where they brew lao lao, with compulsory degustation. With in between a stop at an old Russian tank and a village where they make brooms, followed site 2 and 3. Site 2 was quite small and site 3 was particularly beautiful because of its siting surrounded by the rice paddies and the mountains.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten