Omwille van een elektronische foto die Anil me ooit eens heeft doorgestuurd wilde ik per se de Popaberg gezien hebben. Deze steile rots heeft op de top een klooster dat voor de verandering niet aan Boeddha gewijd is maar aan de 37 nat (geesten; het boeddhisme in Myanmar is sterk beïnvloed door animisme). Om daar te geraken huurden Magali, Rebecca, Kim (DK) en ik een pick-up die ons er heen bracht. Nog een eigenaardigheidje hier is dat de auto's rechts rijden en het stuur eveneens aan de rechterkant staat (goedkope Japanse import). Dan begon de klim naar de top langs een overdekte kronkelende trap en tussen de apen door. Boven wachtte de tempel die op zich niet zo spectaculair is maar van welke de uitzichten indrukwekkend zijn. Op de terugweg stopten we nog even voor een panoramisch zicht op de berg zelf. Terug in Nyaung U (dorpje nabij Bagan) wandelden we naar de rivier en ontmoetten we een Birmees jongetje met het syndroom van Down. Hij bleef met ons meelopen en spelletjes spelen tot we in de boot stapten. We hadden gedacht dat we een boottochtje op de rivier gingen maken langs de tempels om de zonsondergang te zien, maar werden in de plaats daarvan naar de overkant gebracht en werden warm ontvangen door enkele boerenfamilies die in bamboehutjes leefden en ons lieten zien hoe ze rode bonen telen. We zagen de zonsondergang daar en probeerden al dan niet geslaagd wat met de mensen te communiceren. Deze onverwachte wending liet nog maar eens de warmte van dit volk blijken.
Because of an electronic picture that Anil sent me once, I really wanted to see Mount Popa. This steep rock has a monastery on the top which is for once not dedicated to Buddha but to the 37 nat (spirits; buddhism in Myanmar is heavily influenced by animism). To get there Magali, Rebecca, Kim (DK) and I hired a pick-up that brought us there. Peculiar is that people drive on the right side of the road and the steering wheel is on the right hand side too (cheap Japanese import). Then we started climbing to the top along the covered circling staircase and in between the monkeys. On the top a temple awaited us which isn't very spectacular in itself but from which the views are magnificent. On the way back we stopped to see a panoramic view of the mountain. Back in Nyaung U (village near Bagan) we walked towards the river and met a Burmese boy with Down syndrome. He kept following us and playing games with us until we got on the boat. We thought we were going to sail to some temples to see the sunset but instead were brought across the river and received a warm welcome by some farmer families who lived in bamboo huts and showed us how they grew red beans. We saw the sunset there and tried to communicate with the local people - not very successfully though. This unexpected turn of events again showed the warmth of the Burmese.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten