Magali, Beccy en ik huurden een blue taxi, een soort van 50 jaar oude mini-Mazda, om ons naar de dorpjes rond Mandalay te brengen. We startten met Sagaing, bekend voor zijn heuvel. We beklommen de heuvel langs de achterzijde om bovenaan een prachtig zicht te hebben over de vallei met haar vele witte en gouden zedi's. Vandaar gingen we naar Inwa waar een bootje ons over zette en we verder gingen per paard en kar. Onze menner bracht ons langs enkele tempels en een verzakte uitkijktoren (omwille van een aardbeving; Pisa-stijl), waar we op de bovenste verdieping geconfronteerd werden met enkele zeer vriendelijke doch opdringerige verkoopsters. Een paar souvenirs later keerden we terug naar de taxi en reden we langs een weverij waar stoffen gemaakt worden voor de traditionele longyi. Daarna naar Amarapura om de U Bein brug te zien, een 1,2 km lange brug volledig opgetrokken in teakhout. Deze brug wordt niet enkel door toeristen bezocht maar ook effectief gebruikt door locals die hun koopwaren transporteren en monniken. Ondanks de regen en daardoor het gebrek aan zonsondergang toch zeker een hoogtepunt te noemen… Door de voorbije 2 dagen een beetje op te letten met welke dingen we wel of niet bezochten en vooral ook dankzij de hulp van de locals, zijn we erin geslaagd om het 10 dollar inkomticket, waarvan de opbrengst integraal naar de dictatoriale regering gaat, te kunnen omzeilen.
Magali, Beccy and I hired a blue taxi, some kind of 50-year-old mini Mazda, to bring us to the villages around Mandalay. We started in Sagaing, known for its hill. We climbed the hill from the back to have a great view on the valley with its large number of white and golden zedis. From there we went to Inwa, where a small boat took us across the river and from there we continued in a horse cart. Our driver took us to some temples and a slanted watchtower (because of an earthquake; Pisa style), where we got confronted on the top floor with some very friendly but very persistent vendor ladies. A few souvenirs later, we returned to the taxi and stopped by a weaving factory where they made fabrics for traditional longyi. After that to Amarapura to see the U Bein bridge, a 1,2 km long teak wood bridge. This bridge is not only visited by tourists but is also used by local people to transport their goods and by monks. Despite the rain and lack of sunset, definitely a highlight… By carefully selecting which sights to visit and which not over the past 2 days and especially thanks to the local people, we managed to escape the 10 dollar entrance fee of which the revenue goes entirely to the dictatorial government.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten